"jakoś kurwа nie wiem co się dzieje, lecz pamiętam o kolegach,
których dziś tu nie ma,
bo zapierdalają swoje młode lata w pudle.
Z pamięcią dla nich zawsze!"
Tak jak lata temu śpiewał wieszcz narodowy Waszka G w słynnym hymnie ku pokrzepieniu osterydziałych serc "Życie ostre jak maczeta", tak zapraszam wszystkich Was bracia i siostry, abyśmy my teraz oddali się zadumie i rozmyślaniu nad tymi, których już z nami nie ma. Oto mijają trzy pełne lata, gdy po raz ostatni nasze najwspanialsze forum zaszczycił swą obecnością zbawca narodu, top manager, wybitny moderator, ex-tankista, myśliciel i filantrop, Infernal. Jakąż to bezkresną wspaniałością naznaczone są czasy, gdy ikona Infernalowego nicku boskim blaskiem znaczyła Jego obecność w pasku zalogowanych... Wyjątkowość tej epoki pamięta tak niewielu, że niebawem ów resztki pamięci zgasną, jako gaśnie życie ryby pozbawionej wody, płetw, brzucha i pleców.
Zapraszam do wspólnej refleksji: kogo Wy chcielibyście wspomnieć, jaką myśl chcielibyście wysłać w bezkresny eter nieskończoności w nadziei, że dotrze do tych, co to tu byli a już nie są. A może żałujecie, że ktoś wciąż tu jest? Pozwólmy sobie na uwolnienie emocji, pozwólmy powiedzieć sobie: wypierdalaj.
których dziś tu nie ma,
bo zapierdalają swoje młode lata w pudle.
Z pamięcią dla nich zawsze!"
Tak jak lata temu śpiewał wieszcz narodowy Waszka G w słynnym hymnie ku pokrzepieniu osterydziałych serc "Życie ostre jak maczeta", tak zapraszam wszystkich Was bracia i siostry, abyśmy my teraz oddali się zadumie i rozmyślaniu nad tymi, których już z nami nie ma. Oto mijają trzy pełne lata, gdy po raz ostatni nasze najwspanialsze forum zaszczycił swą obecnością zbawca narodu, top manager, wybitny moderator, ex-tankista, myśliciel i filantrop, Infernal. Jakąż to bezkresną wspaniałością naznaczone są czasy, gdy ikona Infernalowego nicku boskim blaskiem znaczyła Jego obecność w pasku zalogowanych... Wyjątkowość tej epoki pamięta tak niewielu, że niebawem ów resztki pamięci zgasną, jako gaśnie życie ryby pozbawionej wody, płetw, brzucha i pleców.
Zapraszam do wspólnej refleksji: kogo Wy chcielibyście wspomnieć, jaką myśl chcielibyście wysłać w bezkresny eter nieskończoności w nadziei, że dotrze do tych, co to tu byli a już nie są. A może żałujecie, że ktoś wciąż tu jest? Pozwólmy sobie na uwolnienie emocji, pozwólmy powiedzieć sobie: wypierdalaj.
