Gra wita nas cutscenką, w której poznajemy każdego z bohaterów gry. Widzimy Agnes, westalkę wiatru, Ringabela – człowieka cierpiącego na amnezję, Edeę, córkę bieżącego władcy księstwa Eternii, a także Tiza – prostego wiejskiego pasterza, który jako jedyny przeżywa zagładę wioski. Każdy z bohaterów posiada nieco inne statystyki, co w połączeniu z systemem klas i subklas daje mnóstwo możliwości rozwoju. Możemy stworzyć potężnego woja, który będzie potrafił czarować, jak i przyzywacza z umiejętnościami złodzieja. System ten zachęca gracza do testowania każdej możliwej kompozycji. Bossów jest bez liku, a każdy wymaga innej taktyki, ma swój odrębny, niepowtarzalny styl. Jeśli się nie dopasujemy, nasza grupka bohaterów polegnie, nim się obejrzymy. Do dyspozycji mamy mnóstwo przedmiotów, które urozmaicają nam rozgrywkę. Bronie możemy podzielić na: miecze, topory, włócznie, różdżki (wraz z pałkami), laski, sztylety, łuki, katany oraz kastety. Jak widać, jest czym się bronić. Są również zbroje, szaty, tarcze, mikstury i wiele innych przedmiotów – ciężko je wszystkie wypisać, więc pozwólcie, że tutaj odpuszczę.
W grze spędziłem mnóstwo niezapomnianych chwil. Nieprzespane noce wcale mnie nie dołowały, wręcz przeciwnie, bardzo dobrze maksowało mi się kolejne postaci. Grę tę polecam wszystkim fanom japońszczyzny, którzy nie zrażają się fabułą na kilkadziesiąt godzin.
